غریبه

در صفحه های هستی گلواژه ای غریبم

هر چند در جنونم لیک عاشقی نجیبم

از درد خستهء دل آرامشی ندید

از جرعه ای محبت محروم بی نصیبم

در قلب پاک جنگل آهوی بی پناهم

در دادگاه هستی مجنون بی گناهم

در خلوت درونم بغضی غریب دارم

نجوا کنم شب و روز با کاغذ سیاهم

در کوچه های قلبم یک خانه آشنا نیست

هر چند قلب پاکش از قلب من جدا نیست

در ساحل خیالم از غصه می شوم پاک

انگار موج دریا چون سایه با وفا نیست

با عشق آشنایم از غصه ها فراری

در آسمان یادت چون ابرها بهاری

رویم شود پریشان قلبم چو بید لرزان

وقتی که می نویسم یک خط یادگاری